Waarom zijn wij van de vergadering?

Deze vraag is beslist een andere dan de vraag "waarom bezoeken wij de vergadering, de samenkomst, de onderlinge bijeenkomst van de kinderen Gods?"
Op de laatste vraag is in het nummer van juli een duidelijk en afdoend antwoord gegeven.
Maar nu de vraag: "waarom zijn wij van of bij de vergadering?"

Op die vraag is geen antwoord te geven!

In de vraag wordt er iets als gegeven verondersteld. De vraag gaat uit van het feit, dat er gelovigen zijn, die "van de vergadering" zijn. Dit zogenaamde gegeven is geen gegeven. Het is geen feit. Er is geen "Vergadering van gelovigen" waar sommige gelovigen bij aangesloten zijn in tegenstelling tot anderen, die van zekere kerk of secte lid zijn. Er bestaan geen "Evangelisten van de vergadering van gelovigen". Er zijn geen "Voorgangers van de vergadering van gelovigen". Die Vergadering van gelovigen bestaat niet!

Op de vraag "waarom zijn de bananen recht" kan men geen antwoord verwachten, want ze zijn niet recht, maar krom.
De vraag "waarom ben ik bij de vergadering" is evenmin te beantwoorden, want u bent niet "bij of van de vergadering".

De samenkomst, die u bijwoont, is niet een samenkomst van "de Vergadering van gelovigen'' maar de onderlinge bijeenkomst van de kinderen Gods, waarvan sprake is in Hebreeën 10:25 en 1 Kor. 11:20 en 14:26 en Handelingen 2:42.

Het is niet de opzet van dit artikel uitvoerig in te gaan op wat Gods woord ons zegt omtrent het tezamen vergaderen, werken, leven, dienen van de gelovigen.
Uiteraard dienen wij in alle dingen en zeker ook in het vergaderen als kinderen Gods te handelen naar de beginselen der Schrift, dienen wij ons van de wereld en van de vaten tot oneer af te zonderen, en alleen Gods woord als richtsnoer te hanteren.
Als de gelovigen die dat willen doen en het ook praktisch toepassen, zich dan onderscheiden van andere gelovigen, gaan noemen met de naam "Vergadering van gelovigen", openbaren zij een vleselijke gezindheid en wandelen zij naar de mens. Dan handelen zij in strijd met het woord van God, dat ons in 1 Kor. 3:1-5 zo ernstig hiervoor waarschuwt:
"En ik, broeders, kon niet tot u spreken, als tot geestelijke mensen, maar als tot vleselijke, als tot kleine kinderen in Christus. Want ik voedde u met melk, niet met vast voedsel, want dat kondt gij nog niet verdragen. Ja, dat kunt gij ook nu nog niet, want gij zijt nog vleselijk. Want als er onder u nijd en twist is, zijt gij dan niet vleselijk, en leeft gij niet naar de mens? Want wanneer de een zegt: Ik ben van Paulus; en de ander: Ik van Apollos; zijt gij dan niet menselijk?"

Handelden zij in het vergaderen niet naar de Schrift? Zonderden de Korinthiërs zich niet af van liet kwade? Lieten zij zich niet leiden door de Heilige Geest? Voorzeker! Althans niet minder dan wij.
Neen, niet om deze dingen moet de apostel hen vleselijk noemen. De fout was, dat zij partijen vormden. Vrome partijen!, maar partijen. "Is Christus gedeeld?" vroeg de apostel in hoofdstuk 1 vers 13.
Neen, Christus is niet gedeeld. Zijn lichaam, de gemeente ook niet. Allen zijn één in Christus.

Sommigen leven en wandelen in ongehoorzaamheid, in zonden. Wij kunnen met hen niet één weg gaan.
Anderen willen zich niet afscheiden van de vaten tot oneer. Wij Moeten dat wel doen en gaan daardoor ook met hen niet dezelfde weg. Weer anderen handelen in het vergaderen naar menselijke regels en niet naar Gods woord. Wij mogen niet met hen meedoen en bewandelen dus ook met hen niet één weg.

Bedroevend is dat. Het stemt ons tot verootmoediging. Kwamen zij maar tot inkeer. Leerden zij maar, dat gehoorzaamheid beter is dan offeranden. Dan konden zij met ons de onderlinge bijeenkomst bezoeken en met ons gemeenschap beoefenen. Dan konden zij met ons te zamen komen als leden van het lichaam van Christus.

Niet als leden van de vergadering!
Neen, als leden van het ene (en enige) lichaam.

Van dat lichaam kunnen gelovigen geen lid meer WORDEN, zij zijn het. Een gelovige kan zich niet daar bij voegen. Dat heeft God gedaan.

Helaas komen alle leden niet meer aan één plaats samen. Dat verandert echter niets aan het feit, dat zij, die in gehoorzaamheid aan de Heer zich in zijn naam vergaderen rondom zijn persoon, de uitdrukking zijn van de gemeente Gods en de eenheid van het lichaam.

Niet allen komen; velen van wie de Heer weet, dat zij bij het lichaam behoren, zijn niet op de onderlinge bijeenkomst aanwezig. Dat is ontrouw, ongehoorzaamheid.
Hun plaats is er. Zij behoren daar te zijn. Met ons, en met allen, die de Heer aanroepen uit een rein hart.

Maar de Heer is er! Gode zij dank. En wij bij Hem. Niet "bij de vergadering", maar bij de Heer, in het midden van de zijnen, die vergaderd zijn in zijn naam.

Houdt wat gij hebt. Amen, Heer, maak ons trouw.

J.Ph.B.