(Psalm 139 : 17, 18)
Hoe kost'lijk, Heer, zijn mij Uw heilsgedachten!
En dat Gij zúlk een waarde, meer dan goud,
aan mij - onwaardige - hebt toevertrouwd,
is méér, oneindig meer, dan ik ooit kon verwachten!
Hoe machtig vele zijn haar sommen, Heer!
Ja, overweldigend is haar getale.
Waar zou zij eindigen, indien mijn ziel verhale
ál uw verborgenheęn - ik zie er telkens meer.
Gelijk het vlakke strand, dat woel'ge zee omsluit,
bestaat uit korrels, niet te tellen noch te schatten -
zó zijn uw heilsgedachten, zij bevatten
een mateloze schat - voor mij de rijkste buit!
O WOORD van GOD - zo rijk! dat immer méér blijft geven,
en zeegnend ons verzelt naar gindse hemelkust -
gij sterkt mijn ziel, gij schenkt mij vreugd' en rust,
en voedt en laaft mij op de weg door 't leven!
H. la R.
| Vorig gedicht |