(In memoriam J. N. Voorhoeve - 29 Dec. 1948)
Een strijder is ter rust gegaan!
Hij kwam aan 't eind der aardse wegen.
Nu heeft hij 't beste deel verkregen:
een eeuw'ge vreugd' brak voor hem aan!
Geen arbeid en geen moeite meer,
geen droefenis, noch lichaamslijden -
maar 't volle heil, een rijk verblijden,
nu hij mag rusten bij zijn Heer!
Wij voelen ons verweesd! - Een leider,
die met zijn hart ons heeft gediend -
hij, veler vader, aller vriend -
ging van ons heen - een vurig strijder!
De Kruisvaan hield hij fier omklemd.
en heel zijn staag-getuigend leven,
is hij dát vaandel trouw gebleven -
geen halfheid heeft zijn loop geremd.
"Volgt zijn geloof" - dat sterke woord,
een oproep, die tot heil wil strekken,
moet in ons 't heilig streven wekken:
dát na te volgen, ongestoord!
Mocht wat hij van Gods Geest ontving,
en óns getrouw heeft doorgegeven,
in áller harten blijven leven,
tot sterking én tot zegening!
En van den dienstknecht naar den Heer
wendt nu zich 't oog: God had gegeven,
God nam ook weer; is Zelf gebleven -
Hem zij alleen: de dank en eer!
5 Januari 1949
H. la R.
| Vorig gedicht |