OUDE LIEDEREN DIE ALTIJD NIEUW BLIJVEN

Blijf met mij, Heer, als 't zonlicht niet meer straalt.
Blijf met mij, Heer, als straks de avond daalt.
Als vrienden henengaan in stormgetij,
Blijf Gij ter hulp gereed, o blijf met mij!

'k Kan zonder U geen enk'le schrede gaan,
Wees Gij mijn Leidsman op mijn levensbaan.
Aan Uwe hand slechts ga ik veilig, blij,
Zij ‘t voor- of tegenspoed, o, blijf met mij!

Als in de doodsvallei 'k eens zal staan,
En 'k zie de poorten voor mij open gaan,
En Gij mij d' oogen sluit, dan juich ik blij:
In leven en in dood waart Gij met mij!

Dit bekende lied is gedicht door Henry Francis Lyte. Hij heeft vele schoone liederen gemaakt, maar dit is wel zijn beste. Hij werd geboren in Schotland, Juni 1793. Aanvankelijk zou hij medicus worden, maar zijn hart, ging later meer uit naar de theologie, zoodat hij voor predikant ging studeeren, en op 23-jarigen leeftijd daartoe geordend werd. Na, eenige jaren hulpprediker te zijn geweest mocht hij gedurende een kwarteeuw werken in een gemeente, die grootendeels uit visschers en zeevaarders bestond. Door zijn trouwen arbeid en hartelijke liefde won hij de harten van zijn gemeenteleden, en allen waren zeer bedroefd, toen hij wegens zwakke gezondheid naar Zuid-Frankrijk moest tot herstel. In zijn laatste prediking wekte hij zijn hoorders met den meesten aandrang op, toch hun vertrouwen alleen te stellen in Christus' zoenbloed, en dagelijks met Hem gemeenschap te zoeken.

In den laatsten tijd van zijn arbeid onder de visschers gebeurde er iets, dat hem minstens evenveel aangreep als zijn lichamelijke zwakheid. Een dozijn gemeenteleden, die bijzonder aan hem gehecht waren en ook lid waren van zijn koor, waren in aanraking gekomen met de "Broeders" en naar Lyte toegegaan om hem te zeggen, dat zij het voornemen hadden, zijn kerk te verlaten. Hoewel het koor feitelijk geheel van hen afhing, nam hij het toch kalm op en zei: "Ik zal mij nooit tusschen jullie en jullie geweten stellen. Maar denkt er nog eens goed over na, en komt dan over eenige dagen mij jullie besluit meedeelen."

De vrienden bleven bij hun plan en namen met droefheid van hem afscheid om niet meer tot zijn kerk terug te keeren.

In dien tijd - door inspanning en emotie, vooral met het oog op zijn vertrek uit zijn gemeente, uitgeput - ging hij op een avond een kleine wandeling maken. De zon ging schitterend onder. Diep maakte de sfeer van rust en schoonheid indruk op hem. En de wegstervende dag bepaalde zijn gedachten bij het verglijdend leven met zijn teleurstellingen. Toen kwam de wensch bij hem op, nog een woord van troost en bemoediging te schrijven. Thuisgekomen ging hij dadelijk naar zijn studeerkamer. Vóór het naar bed gaan reikte hij zijn dochter een blad papier toe, waarop zij met ontroering de woorden las:

"Abide with me: fast falls the eventide:
The darkness deepens, Lord, with me abide
When other helpers fail and comforts flee,
Help of the helpless, o abide with me!"

Hij vertrok den volgenden dag naar Nice, waar hij eenige weken later in vollen vrede ontsliep. Zijn laatste troostwoord in dit lied heeft duizenden gediend, in allerlei omstandigheden. De onlangs overleden koning George van Engeland hoorde dit lied zoo gaarne. Hij liet het eens in het Wembley-Stadion door bijna honderdduizend menschen zingen.

Toen Lyte "Abide with me" gedicht had, zond hij aan elk van de twaalf broeders, over wie hier te voren gesproken is, een afschrift ervan, en zij hebben het later gezegd, hoe zij toen beter dan iemand anders beseften, wat voor hem de woorden beteekenden:

Als vrienden henengaan …
Blijf Gij ter hulp gereed, o blijf met mij!

J. N. V.